កាលិកមាន បួន
កាលិក មានន័យថារបស់ដែលកើតឡើងតាមកាម រឺវត្តុដែលប្រើប្រាស់
បានតាមកាលវេលា
១.យាវកាលិក
វត្ថុដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
ទ្រង់បញ្ញត្តិ ឲ្យភិក្ខុបរិភោគបានតាំងពីរ
អរុណរះ រហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ គឺសម្ដៅភោជន ៥ យ៉ាងគឺ៖ ឱវាទនោ បាយ១ កុម្មាសោ នំកុម្មាស១ សត្តនំក្រៀម១ មច្ឆា ត្រី១ មំស
សាច់១ លើកលើងតែអកប្បិយមំស ១០យ៉ាង។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតិអកប្បិយភូមិ
៤ យ៉ាងគឺ៖
Ø ឧស្សាវនន្តិកា កប្បិយភូមិដែលភិក្ខុដែល ភិក្ខុសង់ឡើងដោយខ្លួនឯង
។Ø គោនិសាទិកា កប្បិយភូមិដូចរោងនៃគោ
។Ø គហបតិកា កប្បិយភូមិដែលគ្រហស្ថកសាង ។Ø សម្មតិកា កប្បិយភូមិដែលសង្ឃសន្មត់
។កប្បិយភូមិនេះ ទ្រង់អនុញ្ញាតិឡើងបញ្ជៀសអាបត្តិទុក្កដនៃភិក្ខុ
។
២.យាមកាលិក បានដល់វត្ថុជាផ្លែឈើ ដែលគេច្របាច់ រឺ
គាបរឹតយកទឹកយករសជាតិ
ដែលភិក្ខុអាចឆាន់បានអស់យប់១ ថ្ងៃមួយ បានដល់ទឹកអដ្ឋបានទាំង ៨
គឺ៖ ផ្លែស្វាយ ១ ទឹកផ្លែព្រីង ១ ទឹកផ្លែចេកមានគ្រាប់ ១ ទឹកចេកតត់គ្រាប់ ១ ទឹកស្រគំ ១ ទឹកផ្លែចាន់ ១ ទឹកមើមនៃជាតិមានប្រលឹតក្រហមឫលីចាំង ១ ទឹកម៉ាកប្រាំង ១លើកលែងតែមហាផល ៩ យ៉ាង មាន៖ ត្នោត ១ ដូង ១ ខ្នុរ ១ ខ្នុរសម្លរ
១ ឃ្លោក
១
ល្ពៅ
១ ត្រសក់
១ ឳឡឹក
១ ត្រឡាច
១ យាមកាលិកនេះ
ភិក្ខុ ទុកឆាន់បាន តែមួយថ្ងៃមួយយប់ បើលើសត្រូវអាបត្តិទុក្កដ ។
៣.សត្តហុកាលិក
វត្ថុដែលព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុរបស់កាលវេលា៧
ថ្ងៃវត្ថុជាភេសជ្ជៈសម្រាប់ភិក្ខុបព្វជិតហុផជម្ងឺ
ឆាន់បានអស់កាយកំណត់យ៉ាងយូរត្រឹម៧ថ្ងៃ មានភេសច្ជៈទាំង៥គឺ
ទឹកដោះគោរាវ ១ ទឹកដោះគោខាប់
១ ប្រេង ១ ទឹកឃ្មុំ ១ ស្ករអំពៅ
១ រួមនិង ភេសជ្ជៈ ក្នុងភេសជ្ជៈខន្ធក
នៃគម្ពីរ មហាវគ្គមានច្រើនយ៉ាងគឺ ខ្លាញ់សត្វ ឬសមើម ទឹកចត់របស់ជាតិឈើ ស្លឹកឈើជ័រឈើ
អំបិល សាច់និងឈាម សុទ្ធតែត្រូវជាភេសជ្ជៈទាំងអស់រួមទាំង គោរសទាំង ៥ (ល) ។
បញ្ជាក់៖ ពួកភេសជ្ជៈខាងលើដែលជាប់ទាក់ទងដោយទឹកដោះ សប្បិ
នវនីត ខ្លាញ់សត្វ
និងសាច់ឈាមរបស់សត្វលោកសង្គ្រោះចូលក្នុងសត្តាហកាលិកអាចទុកឆាន់បានយ៉ាង
យូរ៧ថ្ងៃ
បើហួសត្រូវអាបត្តិទុក្កដ ។ល។
៤.យាវជីវក
វត្ថុដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យបរិភោគបានដរាបដល់អស់ជីវិតនៃ
ភេសជ្ជៈមិនមានកំណត់កាល ។ វត្ថុដែលប្រើជាភេសជ្ជៈក្រៅអំពីកាលិក៣ខាងលើ
ចាត់ថាយាវជីកទាំងអស់ ភេសជ្ជៈជាយាវជីក៦ប្រភេទ
១.មូលភេសជ្ជៈ ការយកមើម ឬសជាភេសជ្ជៈ
២.កាសាវភេសជ្ជៈ ការយកទឹកចត់ជាភេសជ្ជៈ
៣. បណ្ណភេសជ្ជៈ ការយកស្លឹកឈើភេសជ្ជៈ
៤.
ផលភេសជ្ជៈ ការយកផ្លៃជាភេសជ្ជៈ
៥.
ជតុភេសជ្ជៈ ការយកជ័រជាភេសជ្ជៈ
៦.
លោណភេសជ្ជៈ ការយកអំបិលជាភេសជ្ជៈ
- វត្ថុជាយាវកាលិក
រមែងទាញកាលទាំង៣ មានយាមកាលិកជាដើម នៅក្នុង អំណាចខ្លួនបាន- វត្ថុជាយាវកាលិក
រមែងទាញកាលទាំងពីរ មានសត្តហកាលិកជាដើមមកកាន់អំណាចខ្លួនបាន- សត្តាហកាលិក
រមែងទាញយាវជីវិតដែលលាយច្រឡំជាមួយនឹងខ្លួនឲ្យមកកាន់អំណាចរបស់ខ្លួនដែរ ។
ថ្ងៃ
ព្រហស្បតិ៍ ១៣ កើត ខែ មិគសិ ឆ្នាំច សំរិទ្ធិស័ក ព.ស ២៥៦២
វិន័យបិដក
អដ្ឋកាថាភោជនៈវគ្គ វិនយកាលិកកថា ២០/១២/២០១៨
កាលិក មានន័យថារបស់ដែលកើតឡើងតាមកាម រឺវត្តុដែលប្រើប្រាស់
បានតាមកាលវេលា
១.យាវកាលិក វត្ថុដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
ទ្រង់បញ្ញត្តិ ឲ្យភិក្ខុបរិភោគបានតាំងពីរ
អរុណរះ រហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ គឺសម្ដៅភោជន ៥ យ៉ាងគឺ៖ ឱវាទនោ បាយ១ កុម្មាសោ នំកុម្មាស១ សត្តនំក្រៀម១ មច្ឆា ត្រី១ មំស សាច់១ លើកលើងតែអកប្បិយមំស ១០យ៉ាង។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតិអកប្បិយភូមិ ៤ យ៉ាងគឺ៖
២.យាមកាលិក បានដល់វត្ថុជាផ្លែឈើ ដែលគេច្របាច់ រឺ គាបរឹតយកទឹកយករសជាតិ
ល្ពៅ ១ ត្រសក់ ១ ឳឡឹក ១ ត្រឡាច ១ យាមកាលិកនេះ ភិក្ខុ ទុកឆាន់បាន តែមួយថ្ងៃមួយយប់ បើលើសត្រូវអាបត្តិទុក្កដ ។
ទឹកដោះគោរាវ ១ ទឹកដោះគោខាប់ ១ ប្រេង ១ ទឹកឃ្មុំ ១ ស្ករអំពៅ ១ រួមនិង ភេសជ្ជៈ ក្នុងភេសជ្ជៈខន្ធក នៃគម្ពីរ មហាវគ្គមានច្រើនយ៉ាងគឺ ខ្លាញ់សត្វ ឬសមើម ទឹកចត់របស់ជាតិឈើ ស្លឹកឈើជ័រឈើ អំបិល សាច់និងឈាម សុទ្ធតែត្រូវជាភេសជ្ជៈទាំងអស់រួមទាំង គោរសទាំង ៥ (ល) ។
បញ្ជាក់៖ ពួកភេសជ្ជៈខាងលើដែលជាប់ទាក់ទងដោយទឹកដោះ សប្បិ នវនីត ខ្លាញ់សត្វ
២.កាសាវភេសជ្ជៈ ការយកទឹកចត់ជាភេសជ្ជៈ
៣. បណ្ណភេសជ្ជៈ ការយកស្លឹកឈើភេសជ្ជៈ
៤. ផលភេសជ្ជៈ ការយកផ្លៃជាភេសជ្ជៈ
៥. ជតុភេសជ្ជៈ ការយកជ័រជាភេសជ្ជៈ
៦. លោណភេសជ្ជៈ ការយកអំបិលជាភេសជ្ជៈ
- វត្ថុជាយាវកាលិក រមែងទាញកាលទាំង៣ មានយាមកាលិកជាដើម នៅក្នុង អំណាចខ្លួនបាន- វត្ថុជាយាវកាលិក រមែងទាញកាលទាំងពីរ មានសត្តហកាលិកជាដើមមកកាន់អំណាចខ្លួនបាន- សត្តាហកាលិក រមែងទាញយាវជីវិតដែលលាយច្រឡំជាមួយនឹងខ្លួនឲ្យមកកាន់អំណាចរបស់ខ្លួនដែរ ។
ថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ ១៣ កើត ខែ មិគសិ ឆ្នាំច សំរិទ្ធិស័ក ព.ស ២៥៦២
វិន័យបិដក អដ្ឋកាថាភោជនៈវគ្គ វិនយកាលិកកថា ២០/១២/២០១៨
No comments
Post a Comment